|
 Malbec, kruidig & krachtig
Malbec was jarenlang de meest aangeplante druivensoort in Frankrijk, maar staat inmiddels bekend als de nationale trots van Argentinië. De Mendoza-vallei, aan de voet van de Andes, bleek de ideale voedingsbodem te zijn voor malbec-druivenstokken. Deze druif verdrong de inheemse soort bonarda al snel naar het tweede plan. Toen malbec werd geblend met cabernet, merlot en andere druivensoorten, was zijn naam gevestigd als de eerste en beste druivensoort in Argentinië.
Naast de verschillende blends die op de markt zijn, is de Argentijnse malbec ook in zijn pure vorm een wijn met klasse. Kenmerkend zijn de volle, krachtige smaak, de tannines met rijpe zwarte bessen én een zekere kruidigheid. Als malbec in de hoger gelegen wijngaarden van de Andes is aangeplant, ontwikkelt de wijn een elegant, iets bloemig aroma.
Bron: Hanos magazine | 03 - 2018
 Malbec, Argentijnse vaandeldrager
De kleine broer in Bordeaux, alias cot in de Loire, alias auxerrois in Cahors, heeft in Argentinië een ideale biotoop gevonden in het droge landklimaat, getemperd door de koelte van de machtige Andes. Er worden bij wijlen grootse wijnen van geproduceerd die in zijn thuisland Frankrijk hun gelijke niet kennen.
Malbec vind je in Argentinië van noord naar zuid, over een afstand van 1500 km wijngaard. Maar het is vooral in Mendoza dat hij zich een eigenheid heeft toegemeten, waaruit sublieme kwaliteitswijn kan resulteren. Hij heeft er een peperachtige kruidigheid, kan er perfect rijpen, met compact zwart fruit tot gevolg. Op zijn best is de smaak breed gestructureerd, harmonieus met ingebouwde tannines en een fijne zuurtegraad die voor de nodige elegantie zorgt. Toegankelijk wanneer jong, rijk en complex na jaren oudering. De bewijzen zijn er. Wie bijvoorbeeld nog Weinert Malbec 1977 liggen heeft weet ervan mee te spreken, een klassieke wijn die de groten der aarde evenaart! Oz Clarke noemt malbec de beste druif in Zuid-Amerika, gedragen door zwarte bessen en pittige kruiden. Robert Parker beweert dat de beste malbecs in Argentinië staan, zonder daar een verklaring voor te hebben. Wellicht een symbiose tussen bodem en klimaat, waarin de druif zich lijkt te knuffelen.
Bron: Proefschrift | december 2004 - januari 2005 |