Spanjes jongste wijngebied ligt op het eiland Tenerife door Hubrecht Duijker

Wie Tenerife bezoekt, het grootste eiland van de archipel, ontdekt al gauw dat de noordzijde veel meer te bieden heeft dan de zuidzijde. Het zuiden is droog, kaal en saai, het noorden daarentegen uitbundig begroeid met fruitbomen, planten en een bonte bloemenpracht. Een deel van de flora is zeer zeldzaam. Zo vind je hier de drakenbloedboom, die zeer oud kan worden. In het dorp Icod de los Vinos Staat een duizendjarig exemplaar. Aan de noordkust worden ook veel bananen geteeld en uiteraard de nodige wijndruiven. Dat er tussen zuid en noord zulke sterke verschillen bestaan, heeft te maken met de aanwezigheid van de Teide, die met zijn 3718 meter Spanjes hoogste berg is, midden op het eiland ligt en twee klimaatzones veroorzaakt.

Tacoronte-Acentejo ontleent het eerste deel van zijn naam aan de plaats Tacoronte. Net als eigenlijk elke gemeente vormt deze een onoverzichtelijk geheel van doorgaans smalle, hellende straten over een groot oppervlak. Even benoorden de dorpskern liggen de kelders van twee belangrijke wijnproducenten. Dat zijn de coöperatie SAT Viticultores del Norte de Tenerife en Bodegas Monje.

De coöperatie is begonnen aan een omvangrijk nieuwbouwproject. De oogst van 1992 zal verwerkt worden in een hypermoderne kelder met een capaciteit van twee miljoen liter. Daarmee is dit wijnbedrijf het grootste van de archipel. Nu al hebben de coöperatiefwijnen een betrouwbare kwaliteit, maar vanaf '92 zal deze ongetwijfeld nog stijgen. Opvallend is dat ze niet alleen worden aangeboden met het merk Viña Norte, maar vaak ook met de naam van de desbetreffende druivenleverancier.
De druiven van de grotere boeren worden namelijk apart gevinifieerd. Er zijn zo'n honderd wijnbouwers bij de coöperatie aangesloten. Samen bewerken deze ongeveer 200 hectare van de 2422 die heel Tacoronte-Acentejo telt. Vader Miguel González en zoon Felipe Monje van Bodegas Monje bezitten elf hectare wijngaarden en combineren op effectieve wijze traditionele en eigentijdse wijnbereidingstechnieken.
De Monjes kunnen al bijna uitsluitend van hun wijnbouw leven. Dat geldt nog niet voor Félix Rodriguez van Bodegas El Lomo in Tegueste. Hij bezit namelijk maar drie hectare. Toch heeft dit hem niet weerhouden om in 1990 een geheel nieuwe, volstrekt moderne wijnkelder te installeren, met acht tanks van roestvrij staal. De kwaliteit van zijn wijnen is daarna spectaculair verbeterd. Het domein brengt ook de hele oogst op fles, wat lang niet overal gebeurt.

Naar schatting wordt momenteel ongeveer de helft van alle wijn gebotteld. Dit aandeel stijgt echter snel. Vijf jaar geleden verkocht heel Tacoronte-Acentejo slechts 3000 flessen, in 1990 al 300.000 flessen en rond de eeuwwisseling hopen de tien producenten 2.000.000 flessen te hebben bereikt.
Ongeveer 80% van de aanplant bestaat uit de listán negro, terwijl de eveneens blauwe negramoll tekent voor 12%. Van de overige variëteiten is de meest voorkomende de listán blanco. Het accent ligt dus op rode wijnen, gevolgd door rosés. Gewoonlijk worden de rode wijnen snel gebotteld, want ze zijn bestemd om in hun jeugd te worden gedronken.

De beste soorten rode Tacoronte-Acentejo hebben een behoorlijk diepe kleur en een vrij vlezige, redelijk fruitige smaak met een frisse ondertoon. Witte Tacoronte-Acentejo is gewoonlijk een frisse, lichte, ietwat neutrale dorstlesser. Om de wijn wat meer karakter en aroma te geven worden in het regionale wijnbouwkundige station allerhande proeven gedaan met toegevoegde variëteiten. De meest geslaagde versie die ik te proeven kreeg, was een listán blanco met 10% moscatel.

Net als andere Spaanse wijngebieden wordt Tacoronte-Acentejo bestuurd door een Consejo Regulador (raad van toezicht). Deze door Lourdes Fernández geleide organisatie wil niet zozeer het oppervlak aan wijngaarden vergroten, maar wel het rendement per hectare. Dit is mogelijk door een modernere wijze van aanplant. Nu groeien nog te veel druivenstokken te laag bij de grond, wat hun opbrengst per hectare beperkt en veel arbeidstijd vraagt. Over de introductie van wereldwijde succesdruiven als cabernet-sauvignon en chardonnay is de raad van toezicht huiverig. Want er worden al zovéél wijnen van deze variëteiten geproduceerd, tegen meestal lagere kosten. Men gelooft eerder in het potentieel van wijnen met net zoveel persoonlijkheid als het eiland waar ze werden geboren - en daarin geef ik deze wijnbouwers groot gelijk.

Bron: Financieele Dagblad - 22 februari 1992