|
 Karakter van de druif Verdejo
Bijna was de verdejo-druif roemloos ten onder gegaan in het Spaanse landschap, ware hij 35 jaar geleden niet herontdekt door Rioja-producent Marquès de Riscal, die op zoek was naar een geschikt gebied om witte wijn te produceren.
Mede op advies van Professor Emile Peynaud was men in de noordwestelijke Rueda-streek terecht gekomen en gestuit op een verwaarloosde verdejo-wijngaard. Verscheidene eeuwen had deze groenschillige druif de basis gevormd voor Pálido, een sherry-achtige wijn die populair was bij Spaanse vorstenhuizen. Na de phylloxeraplaag, eind 19e eeuw, werden de wijngaarden, naar voorbeeld van Jerez, steeds vaker beplant met palomino. Concurreren met sherry konden deze oxidatieve wijnen uit Rueda echter niet, zodat de wijnstreek nauwelijks meer een rol van betekenis speelde.
Marquès de Riscal was, naast o.a. Castilla la Vieja en Angel Rodriguez, een van de pioniers die vanaf begin jaren zeventig een nieuw potentieel van de streek en de verdejo ontdekten. Met behulp van moderne methoden, waaronder nachtelijk oogsten, gekoelde fermentatie en vinificatie onder een laag stikstof, bleek oxidatie te kunnen worden tegengegaan en ontstond een toegankelijk en fris en fruitig type wijn met delicate aroma's en tevens de mogelijkheid tot houtrijping, zonder dat het fruit verloren gaat.
Angel Rodriguez ontving zelfs een onderscheiding voor zijn 'wijn-archeologisch' werk: hij behoedde de 17e-eeuwse wijngaard Martinsancho voor rooiing en entte in 1976 de eeuwenoude bovenstokken in een van zijn beste wijngaarden.
De nieuwe witte wijn uit Rueda won snel aan populariteit en dat resulteerde in 1980 in de DO-status voor de streek. Inmiddels is ruim 50% van het wijnbouwareaal beplant met verdejo. Volgens de wetgeving moet een gewone DO Rueda-wijn minimaal voor 50% zijn samengesteld uit verdejo, voor een Rueda Superior ligt dat percentage op 85%. De blend mag verder bestaan uit palomino, viura en sauvignon blanc. Hoe goed deze laatste druif, destijds voor het eerst aangeplant door Marquès de Riscal, het doet in de streek blijkt wel uit de officieel toegestane monocepage Rueda Sauvignon.
Geur- en smaakaroma's
Kenmerkend voor de verdejo-geur zijn verfijnde fruitige, florale en kruidige tonen en, bij houtrijping, impressies van noten. Opvallend in het levendige en rijke smaakpatroon zijn naast het fruit (appel, peer, perzik), de grapefruitachtige frisse zuren en de grote lengte. Topwijnen kunnen soms vergeleken worden met Sancerre of Sauvignon Blanc uit Nieuw-Zeeland.Bron: Proefschrift - februari/maart 2005
|