Het één na grootste eiland van Italië (ver van het vasteland, midden in de Middellandse Zee), met individualiteit wat wijnen betreft. De tendens is in de richting van moderne droge wijnen met niet al te veel alcohol. Een aantal soorten zijn uniek voor Italië, de druiven zijn lang geleden door de Feniciërs, Carthagers, Romeinen en de Spanjaarden in het bijzonder, naar het eiland gebracht. Maar in de loop der eeuwen heeft het klimaat, dat eerder gematigd dan warm is, en de bodemgesteldheid op dit eiland de aard der druiven enigszins veranderd. De smaakopvattingen van de eilanders gaven bovendien een geheel eigen stijl aan de wijnen. De smaak heeft zich gelijktijdig met de zich snel veranderende wijnmaakmethodes ontwikkeld, en hoewel Sardinië nog steeds veel mengwijnen produceert, wordt dit eiland steeds meer een gewaardeerd leverancier van lichte, frisse, evenwichtige wijnen die de huidige smaak kunnen bekoren. Gelukkig hebben de veranderingen het oude-stijl karakter niet geheel weggenomen. De meest typerende wijnen van Sardinië, zoet, halfzoet of droog, bezitten nog steeds een stevige constitutie; de sherry-achtige vernaccia di oristano, malvasia di bosa en nasco di cagliari; de op Port lijkende cannonau, monica di cagliari en girò di cagliari en aromatische moscato's van cagliari en sorso-sennori. Nuragus, door de Feniciërs geïntroduceerd en genoemd naar de nuraghe, de prehistorische spitse stenen torens, is de populairste DOC-wijn. Maar zijn moderne, neutrale karakter maakt deze wijn uit de vruchtbare vlakten van de Campidano bij Cagliari niet tot de meest indrukwekkende.

Klik hier voor: Wijneiland Sardinië