Wijnboerderij 't Heekenbroek



Klik hier voor 'Château Hollandais'

Wijnboerderij 't Heekenbroek
Job en Neeltje Huisman
Tellingstraat 7
Drempt - Gelderland

Webpagina: etiketten


Foto's: gekiekt tijdens onze bezoekjes, 2 augustus 2014 en 1 augustus 2019

Klik hier voor meegenomen folder


Wijnboerderij t'Heekenbroek door Leo den Dulk - Foto's: Job Huisman
In 2005 lazen ze over de wijnbouw die in de Achterhoek in opkomst was. Job en Neeltje Huisman, werkzaam in de agrarische sector, besloten daar mee verder te gaan. In Drempt begonnen ze Wijnboerderij 't Heekenbroek, vernoemd naar een deel van landgoed De Ulenpas waaraan het grenst.

Rassen
Vanaf 2006 werd begonnen met het gefaseerd aanplanten van verschillende druivenrassen. Nu staan er op twee hectare ruim 6.500 wijnstokken, verdeeld over zes rassen: de witte druiven Solaris, Johanniter en Souvignier Gris en de blauwe Cabernet Cortis, Cabernet Noir en Pinotin. 'We hebben veel nieuwe rassen waar nog niet alles van bekend is. Eerder hadden we de Cabertin, die niet genoeg opbracht, en Cabernet Blanc, die niet bestand bleek tegen late vorst.'
Nieuwe rassen worden vooral geselecteerd op weerstand tegen meeldauw en valse meeldauw, oudere rassen zijn daar nogal gevoelig voor. 'Nu gebruiken we rassen die daar minder last van hebben, door veredeling en selectie ontwikkeld in Duitsland en Zwitserland. Omdat de omstandigheden blijven veranderen is dat ook nodig. In Zuid-Frankrijk bijvoorbeeld worden nu rassen aangeplant uit zuidelijker streken.'


                                


Snoei
Bij de snoei van de wijnstokken wordt het Guyot-systeem gevolgd, waarbij vanaf half december tot eind januari wordt gesnoeid. Bijna alle scheuten van het afgelopen jaar worden weggenomen, evenals de horizontale ligger. Op de kop van de plant blijft een aantal scheuten staan; één wordt overgehouden en begin maart uitgebogen als basis voor het nieuwe groeiseizoen. De oude stam is 70-80, soms 90 cm hoog, afhankelijk van het ras. De uitgebogen tak is ongeveer 80 cm lang, en daaraan worden gemiddeld tien scheuten aangehouden met, afhankelijk van het ras een tot twee, soms drie trossen per scheut. Per stok worden dus maximaal 25 trossen geproduceerd en wat er meer aankomt wordt uitgedund, het zogenaamde trossen dunnen.
'Dat gebeurt in augustus om ervoor te zorgen dat je een goeie kwaliteit druiven krijgt', vertelt Job, 'als je alles zou laten hangen loop je het risico dat niet alles rijp wordt. Dan krijg je een dunne wijn, omdat de suikers en de smaakstoffen over te veel trossen zijn verdeeld. De bessen zijn ongeveer 100 dagen na de bloei rijp, en het is van belang dat de bloei zoveel mogelijk tegelijkertijd plaatsvindt. Anders is de rijping over een te lange periode verspreid, zodat de oudere druiven al rijp zijn en beginnen te rotten terwijl de jongste nog niet rijp zijn.'
Opkweek en snoei vindt bij het ras Solaris gedeeltelijk plaats volgens het cordon-systeem, omdat het een ras is dat veel blad maakt en soms te weinig bloei aanzet. Dat kan tot gevolg hebben, zoals wel eens is gebeurd, dat 1.000 planten maar 300 liter wijn opleveren, en dat is te weinig. Door anders te snoeien kan tot 900-1.200 liter per 1.000 planten worden gehaald. De gemiddelde opbrengst per stok is dus ¾-1 liter. Tussen de rassen zitten qua opbrengst wel verschillen: de Johanniter kan soms wel 1,5-2 liter opbrengen.

Waarschuwingssysteem
Aantasting van de druivenrassen bestaat uit de schimmels meeldauw en valse meeldauw, die de planten verzwakken, en botrytis die rotting veroorzaakt tijdens de rijpingsfase. Een ras als de Pinotin is bovendien erg gevoelig voor Suzuki's fruitvlieg, een relatief nieuwe aantasting. Het betekent dat je goed moet overwegen wanneer je gaat oogsten en wat voor wijn je ervan gaat maken. Als er te veel aantasting is kun je geen goede rode wijn meer maken maar alleen nog rosé.
Meeldauw en valse meeldauw bestrijden gebeurt met zo min mogelijk middelen, en uiteraard alleen de toegestane. Het is in het belang van de wijnbouwer om zo min mogelijk te gebruiken, want het is kostbaar. 'lk werk met een waarschuwingssysteem, gebaseerd op een weerstation dat in de wijngaard staat, met onder andere blad-nat sensoren. De gegevens gaan naar een server in de Betuwe waarop ik kan inloggen. Dan krijg ik nauwkeurige informatie over wanneer er een grote kans is op een infectie. De regionale weersverwachting wordt daarin ook meegenomen. Afhankelijk daarvan ga je al of niet spuiten. Weinig wijnbouwers in Nederland werken met dit systeem, het is oorspronkelijk voor de fruitteelt bedoeld. Misschien ben ik wat nieuwsgieriger naar zulke zaken omdat ik vroeger zelf ook in het onderzoek heb gezeten en als hobby al een weerstation had.'



Medailles
Na de oogst komt de periode van het wijn maken, en dat is weer een vak apart. Professionele wijnbouwcursussen zijn er in Nederland op dit moment nauwelijks meer. 'We maken wijn in onze eigen wijnkelder. Om het te leren hebben wij hebben een adviseur in de arm genomen, oenoloog Stan Beurskens van wijngaard St. Martinus in Limburg, en dat heeft mooie resultaten opgeleverd: al zes jaren op rij minimaal één gouden medaille in Berlijn. Daar zijn we natuurlijk erg blij mee.' Voor restaurants zijn Nederlandse wijnen aantrekkelijk, want streekproducten doen het goed. De rode wijnen worden ook steeds beter. 'We maken van Pinotin een fruitige rode wijn met niet te veel tannines, de Noorderlicht. Druiven kweken en wijn maken blijft spannend, maar met de nieuwe Tivoli Rood Barrique 2016 kregen we onlangs in Berlijn voor het eerst een zilveren medaille. Nog een reden om door te gaan!'

Bron: onze eigenTUIN | Zomer 2020 


Wijndruiven door Annemarie Bergfeld - Foto's: Wim Lanser
Job en Neeltje Huisman kunnen alles vertellen over zuurgehaltes en pH-waarden. Ze weten wat het voor de smaak betekent als wijn in een vat van Amerikaans, Frans of juist Oost-Europees eikenhout rijpt en ze kunnen exact zeggen op welk moment het gistingsproces afgeremd moet worden om te voorkomen dat 'het aroma uit het vat vliegt'. Van wijn drinken hadden ze altijd al verstand; van wat daaraan voorafgaat, weten ze ook alles sinds ze in 2006 Wijnboerderij 't Heekenbroek begonnen. Op een beschutte plek bij het Achterhoekse Drempt staat acht kilometer aan stokken met zeven verschillende druivenrassen.



Snoeien, wieden, dunnen, schoffelen, knippen: Job en Neeltje houden van alle fases die het beroep van wijnmaker met zich meebrengt. "Het is hard werken, soms zijn we om tien uur 's avonds nog niet klaar. Maar de vrijheid en het één zijn met de natuur maken ons werk bijzonder", zo verwoordt Neeltje het. "De natuur en wij sámen maken de wijn. Als ik aan het werk ben en zie hoe moeder torenvalk haar jongen vliegles geeft, hoog in de populier ... daar kan ik van genieten".



Van alle werkzaamheden is het oogsten natuurlijk 't mooist. Vanaf begin september is globaal elke week een ander ras aan de beurt. Eén ras - dat zijn duizend planten - valt in één dag te plukken. Tien, twaalf man komen helpen. Terwijl zij voorzichtig de trossen van de plant knippen, rijdt Job met de trekker tussen de druivenranken door om de volle kratjes te verzamelen. Neeltje staat de plukkers met raad en daad terzijde; altijd met een zakje pleisters in de achterzak. "Het plukken is niet moeilijk, maar de schaartjes zijn wel scherp. We hebben liever geen rood bloed in de witte wijn".



De gevulde kratjes gaan meteen na de oogst naar de wijnkelder, waar ze nog dezelfde dag hun eerste metamorfose op weg naar de fles ondergaan. Wat volgt is ontstelen, gisten, proeven, overhevelen, mengen, weer proeven, verder rijpen en bottelen. Na al dat werk - en vaak een halfjaar verder - komt dan eindelijk het moment dat de wijnmakers mogen proosten op het resultaat. De kurk gaat van de fles en op het terras in de wijngaard genieten Job en Neeltje van hun eigengemaakte wijnen. Én van de wetenschap dat ze vijf jaar geleden een goede stap zetten toen ze besloten het roer om te gooien en 'in de wijn' te gaan.


Bron: Plus magazine - september 2010


Nederlandse wijngebieden  >>